قصه لكوكي سامح

انا فى مصېبه سوده انا من منطقه شعبيه والدوشه فيها كتيره قولت انام شويه بعد ما روقت الشقه وماما كانت فالسوق دخلت نمت لأنى كنت تعبانه بس قلقت من النوم ع دوشه الشارع ولاقيت ريقى ناشف اوى قمت ع المطبخ أجرى علشان اشرب سمعت صوتهم بودانى سمعت امى
م قمت رجعت ع طراطيف صوابعى من المطبخ ع اوضه نوم ابويا وامى علشان اشوف مين ده اللى وكل لما اققرب علشان افتح الباب اخاڤ اوى مش قادره اتنفس انا فى كابوس انا البنت ام 16 سنه تشوف امها
وكمان تفضحها لا لا لا مش قادره ودخلت ع اوضتى وفضلت اعيط وحاسه انى ھموت والوقت بيجرى بطيئ اوى يااه انا تعبانه ومش قادره اتنفس الفون رن بصيت فالفون لاقيته بابا يا حبيبى يا بابا الاب المسكين المخدوع 

عمره اللى تعبوا علشان يخلفونى ما هى ماما قالتلى انها تعبت علشان تحمل فيه ما انا البنت الوحيده جابونى بعد شوقه زى ما بيقولوا ومجبوش غيرى روحت مسكت الفون ورديت عليه لاقيته يا حبيبى فرحان وبيقولى ان النهارده أجمل يوم فى حياته ربنا فتح له باب رزق جديد وقالى وشك عليه حلو يا توبه وكان فرحان ما هو ابويا ارزقى ع باب
الله بيفصل شنط ع ايده القماش بتاعه السوق وبيخرج يبعها ورغم كده عمره ما حرمنا من حاجه انا ولا امى وقفل معايا وهو فرحان علشان لاقى شغل فاليوم ب 100 جنيه صافى من غير ما يتعب ويسهر طول الليل ويفصل شنط انا حزينه بس لازم اخد موقف وفى نفس الوقت مش عارفه أواجه
امى يااااه من النهارده امى ماټت انا التفكير تعب دماغى ده احنا فى منطقه شعبيه كلها ناس رايحه وجايه والوقت لسه بدرى دى الساعه 7 بالليل انتى وابويا يا بجحتك انا طول عمرى بشوفك الام اللى ربتنى احسن تربيه ورغم قله الفلوس والظروف الصعبه كنتى عندك اصرار ع تعليمى كنت بعتبرك احسن ام دلوقتى بقول ومن قلبى ربنا ياخدك وارتاح بس هتصرف ازاى ده ابويا بيجى 12 بالليل طيب هعمل ايه وقمت خرجت فالصاله واتسحبت لحد باب اوضه النوم
وسمعت صوتهم بيضحكوا اه يا حبيبى يا بابا بس انا مش هسيبك مخدوع لازم اتصرف هنزل اروح عند عمتى واقولها وتيجى هى تتصرف دخلت اوضتى وانا بتسحب ولابست وخرجت وفتحت باب الشقه من غير ما حد فيهم يحس ونزلت ع بيت عمتى ما هى بعدنا بكام شارع واول ما وصلت عند بيت عمتى طلعت جرى ع السلم ما انا لازم اققولها تتصرف وتلحق امى طلعت أجرى عمتى فالدور
الخامس لأول مره اطلع من غير ما أقف ووقفت على باب شقه عمتى والتفكير تاعبنى
أمشى
ولا
اققولها
لحد ما قولت انا هقول وكان